Voila, wat gaan wij met buitenreclame doen?
Als je na lange tijd weer eens een weekje vakantie doorbrengt in Zuid Frankrijk, weet je wat je hebt gemist. Het goedkope straatbeeld van de toeristische plekjes, volgestampt met makkelijke buiten reclame en signing. En dat staat haaks op de kwaliteit van het joie de vivre. Bij ons in Nederland is het meestal andersom: keurig straatbeeld, qua signing veelbelovende winkels en restaurants, maar de kwaliteit blijft er ver bij achter. Wat wil jij?
Reclamevrij straatbeeld. In 2014 besloot Grenoble om reclamevrij te worden en de ontsierende billboards uit het straatbeeld te verwijderen. De groene burgervader van toen, vond dat grote reclameborden achterhaald zijn en niet meer van deze tijd. De actie ‘stad terugveroveren op commercie’ zou kinderen beschermen tegen de verderfelijke invloed van de commercie en de plaatselijke middenstand tegen het commerciële geweld van Carrefour en andere grote bedrijven die een plek op een reclamebord kopen.
Prijs-kwaliteit. Als ik 6 euro overhandig voor mijn oesters en glas wijn bij een provisorisc standje, vraag ik me af wie er nou beter af is. Bij ons is het gereguleerd, moet er volop precariobelasting worden betaald en is zelfs een houten bankje voor de deur van de winkel al verboden. Zo’n oesterkraampje zou in onze winkelstraat een pop-up store heten. En een bordje met 8 oesters en glas wijn, kost dan minstens 25 euro. Lekker trendy, moet kunnen.
Vier maanden knallen. Ik kijk om me heen en zie de zelfgemaakte gevelreclame. Van de kledingwinkel, de regionale wijn- en worsten winkel. Van de pizzeria met plastic tuinstoelen. Van de bakker. Allen moeten het moet hebben van het 4 maanden durende seizoen. Waar ik woon is gevelreclame gereguleerd. De geweldige visboer, mag geen glaasje wijn schenken als ik oesters, vissoep of straks haring terplekke consumeer. Jaap krijgt nou eenmaal geen vergunning voor alcohol verkoop: hij is visboer.
Joie de vivre. Maar hij heeft wel keurige gevelreclame. Net als de buren. Chique. Alles in dezelfde stijl. Ik vraag me af waar ik nou de voorkeur aan geef. En na nog een prima glaasje wijn voor 1 euro, lach ik naar de eigenaresse, slenter verder en roep “Merci, bon soiree et a demain!” Ik ben er wel uit. Ik ben authentiek levensgenieter.